พิษรักแผลใจ

อากาสยามเช้าสายลมหนาวพัดโชยอ่อนๆ อิ่มใจยืนรับแสงอาทิตย์แรกในยามเช้าของวันนี้ที่ตัวระเบียงบ้านสายลมที่พัดนำความหนาวไม่ส่งผลกระทบกับร่างกายข่างเธอเลย สิ่งที่มีปฏิกิริยาในตอนนี้ไม่ใช่สิ่งใดมันคือหัวใจของเธอเองที่เหน็บหนาวเสียยิ่งกว่าไม่ว่าวันเวลาผ่านไปกี่คืนกี่ปีกี่ฤดู หัวใจของเธอก็ยังเหน็บหนาวเหมือนเคย ตลอดเวลาเจ็ดปีที่ผ่านมามันนานเหนือเกิน กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น พี่เรอิ่มขอโทษ อิ่มใจพร่ำอยู่ในใจ ดวงตาคู่สวยสันไหวระริกน้ำหยาดใสๆ เริ่มเอ่อล้น

อิ่มใจ  อิ่มใจ เฮ้ยไอ้อิ่ม แกเป็นไรวะมองเหม่ออยู่ได้ แล้วนี้แกร้องไห้ทำไมวะ หรือแกคิดเรื่องนั้นอีกวะ ข้าว่าแกควรเลิกคิดเรื่องนั้นได้แล้ววะ แกทำไปด้วยความจำเป็น ไม่ใช่ว่าแกทำแล้วแกมีความสุข แกก็มีความทุกเหมือนกันซักวันพี่เขาต้องเข้าใจ แต่แกลืมพี่เขาเถอะข่าวคราวก็ไม่มีป่านี้พี่เขาคงมีแฟนใหม่แล้วละ แต่แกไม่ต้องกลัวฉันมีคนดามใจแกไม่ต้องห่วง เดือนเต็มตบบ่าอิ่มใจเบาๆพร้อมร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ เดือนเต็มเป็นเพื่อนกับอิ่มใจตั้งแต่สมัยประถม แต่ต้องแยกยายกันตอนที่อิ่มใจต้องยายไปที่กรุงเทพฯ ตามครอบครัว พ่อของอิ่มใจทำงานที่บริษัทศิริพิพัฒ สยาม กรุ๊ป ด้วยตำแหน่งผู้จัดการฝายขาย จากนั้มมาอิ่มใจก็ต้องย้ายกลับมาที่บ้าน เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่เชียงใหม่ คอบครัวของอิ่มทำสวนองุ่นเล็กเพื่อเป็นรายได้เลี้ยงครอบครัว แต่มาไมนานพอของเธอต้องมาเสียชีวิตรด้วยอุบัติเหตุรถชน ขณะไปส่งองุ่นในตลาด อิ่มใจอยู่กับแม่ตามลำพังสองคน โดยมีเดือนเต็มมาแอบอาศัยบ้านเป็นบางครั้งบางเวลา

เปล่าฉันไม่เป็นอะไรแค่แสบตาลมมันพัดแรงนะน้ำตาเลยไหลออกมา แกมีไรหรือเปล่ามาหาฉันแต่เช้าเลย แต่ขอเสนอฉันไม่ขอรับ ขอบใจมาก ฉันยินดีที่เป็นแบบนี้และฉันคิดกับพี่กรเป็นแค่พี่ชาย ไม่สามารถคิเป็นอื่นไกลได้

เปล่า...ฉันแค่มาทามแกเรื่องที่ไปสมัครงานไว้ เป็นไงได้เรื่องไหม ถ้าไม่ได้แกไปทำงานที่บริษัทฉันซิ เรื่งนั้นฉันไม่ยุ่งก็ได้แต่แกต้องคุยกับพี่กรเอง รายนั้นรักแกหัวปักหัวปรำวะ อิ่มใจมองหน้าเพื่อนรักที่ออดอ้อนอยากให้เธอเข้าไปทำงานที่บริษัทด้วย แต่เธอไม่หลงกลเพื่อนตัวแสบคนนี้หรอก หาเรื่องที่จะให้เธอเข้าใกล้พี่ชายตัวเองตลอด

เรื่องที่ผมให้จัดการไปถึงไหนแล้ว คุณลายแทน เร เอ่ยถามความคลืบหน้างานที่มอบหมายให้ลูกน้องไปสืบมมา

เรียบร้อยครับคุณเร ตอนนี้คุณอิ่มใจเรียนจบแล้ว กำลังหาสมัครงานอยู่ครับ และคุณอิ่มใจได้ไปสมัครงานที่โรงแรมของคุณที่เชียงใหม่ตำแหน่งเลขา ลายแทนรายงานเรื่องต่างที่เกี่ยวกับอิ่มใจให้เขาฟังทุกอย่างจนหมดและเดินออกจากห้องไป

นายจเร ศิริพิพัฒ ทายาทเพียงคนเดียวของบริษัทศิริพิพัฒ สยาม กรุ๊ป เจ้าของเครื่องหนังส่งออกชื่อดังยี่ห้อ เรเบรช แบร์นนี้เป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนนักศึกษาเป็นส่วนใหญ่ สินค้าที่นิยมก็ไม่พ้นกระเป๋าหนังขนาดต่างๆที่โดนใจวัยรุ่นเป็นอันมาก เขาได้รับตำแหน่งประธานบริษัทจากบิดา ด้วยความเห็นดีเห็นชอบจากหุ่นส่วนทุกๆคน ที่ยอมรับในความสามรถในการทำงานตลอด และเขายังมีโครงการเปิดรีสอร์ทที่เชียงใหม่ที่ทำการสร้างจนเสร็จสมบูรณ์เหลือเพียงตกแต่งภายในอีกนิดหน่อย เรให้คนค้นหาอิ่มใจเด็กสาวที่เขารักมาตลอดจนถึงทุกวันนี้ และเขาก็จะได้พบเธออันเป็นที่รักแล้ว แต่สิ่งที่พบมันทำให้เขาไม่คิดที่จะกลับไปเป็นเรคนเดิมอีกต่อไป เขาจะทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นคนรักที่บอกเลิกเขาไปมีคนอื่น และเธอยังลืมเขาได้หมดใจ ทุกวันนี้เธอก็ยังไม่วายมีหนุ่มๆมาตามลุมจีบ ก็อย่างว่าซิไอ้งานพาสทามส์ที่เธอทำมันสมควรทำนักหรือไง ไอ้เด็กเสิร์ฟตามร้านอาหารกลางคืน ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาทำกัน แต่งตัวอวดเน้นสัดส่วนถึงจะเป็นกางเกงยีนขาสั้นกับเสื้อยืดผูกชายเสื้อโชว์เอวก็เถอะ มันก็ไม่สมควร

อิ่มใจอีกไม่นานเราคงได้พบกัน เรคิดในใจ